Բարի լույս, 7-ը հուլիսի
Դեռ անկողնում իմ մտքերը դեպ քեզ են ձգվում, իմ անմար սեր, մեկ երջանկավետ ու հետո նորից տխրալի՝ սպասելով ճակատագրի արձագանքին, թե արդյոք նա կլսի մեզ․․ Ես ապրում եմ, երբ քեզ հետ եմ, հակառակ դեպքում չկամ․․․ Այո, ես որոշել եմ թափառել հեռուներում, մինչև կկարողանամ ճախրել քո թևերով և զգալ խաղաղ ինքնությունս տանը քեզ հետ և կարող եմ քո մեջ դաջած հոգիս ուղարկել հոգիների թագավորություն։ Այո, ցավում եմ, բայց դա պետք է լինի։ Դու կստանաս ավելին, զի դու գիտես իմ անկեղծությունն առ քեզ, երբեք մեկ ուրիշը չի կարող գրավել իմ սիրտը, երբեք-երբե՛ք։ Աստված իմ, ինչու՞ պետք է մեկը հեռու լինի նրանից, ում սիրում է այդքան․ թշվառ մի կյանք։ Քո սերն ինձ դարձնում է ամենաերջանիկն ու ամենատխուրը միևնույն ժամանակ։ Իմ տարիքում ես կարիք ունեմ հանգիստ ու կայուն կյանքի, կարո՞ղ է այդպես լինել մեր դեպքում։ Հրեշտակս, լսել եմ,որ փոստը գործում է ամեն օր, այսպիսով դու միանգամից կարող ես ստանալ նամակը։ Հանդարտվիր , սիրիր ինձ՝ այսօր, երեկ․․․
Արցունքոտ կարոտս քեզ , իմ կյանք, իմ ամեն, առայժմ։ Շարունակիր սիրել ինձ, երբեք մի՛ կասկածիր սրտի անկեղծությանը
քո սիրելիի․․
Սիրում եմ
հավերժ քոնը
հավերժ իմս
հավերժ մերը
/ Անգլերենից թարգմանությունը՝ իմ 🙂
